Niewiele osób wie, że język chiński jest uznawany za niezwykle skomplikowany. W praktyce jednak język ten po prostu bardzo różni się od znanych nam języków używanych w Europie.

Jeśli chcielibyśmy nauczyć się j.

chińskiego, musielibyśmy najpierw ustalić, który z dużej ilości dialektów wykorzystywanych w Chinach nas w najwyższym stopniu interesuje. J. chiński, zatem język Hanów, zatem język i pismo wykorzystywane w Państwie Środka, to w praktyce grupa języków, które posiadają swoje wspólne korzenie. W Chinach jest duża ilość dialektów a ich duża liczebność niezwykle utrudnia łączność pomiędzy mieszkańcami oddalonych od siebie części Chin. W 1956 r. wprowadzono więc oficjalną odmianę j. chińskiego, która nazywana jest putonghua. Jest to jeden z dialektów mandaryńskich a bazuje na dialekcie pekińskim. To aktualnie takiego języka oficjalnego (nazywanego j. chińskim standardowym czy j. mandaryńskim albo standardowym j. chińskim), uczy się dziś w szkołach. Poza tym to aktualnie ten język usłyszymy w chińskich mediach.

Jeśli chodzi o obcokrajowców, to najczęściej uczą się aktualnie putonghua a duża ilość osób określa go zwyczajnie językiem chińskim. Jeśli również Ciebie zainteresował j. chiński Wrocław jest miastem, gdzie mógłbyś się go skutecznie uczyć.

Ciekawią Cię nowe zagadnienia? Więc bądź na czasie (apteczkadziecka.pl/pol_m_SUPLEMENTY-2198.html)! Z tego powodu warto przeglądnąć nowy wpis na ten temat, aby dojść do bardziej dokładnych wiadomości.

Język ten to język analityczny, czyli nie ma jakiejkolwiek odmiany wyrazów. Najistotniejszą rolę spełnia natomiast składnia. Nie tak jak jest w j. polskim, w j. mandaryńskim szyk zdania może całkiem zmienić jego sens.

W chińskim w zasadzie nie pojawiają się jakiekolwiek rodzaje, czasy, liczby czy przypadki. Dlatego też do nauki języka chińskiego nie potrzebujemy tabeli rodzajów, należy jednak przykładać duży nacisk na uczenie się konstrukcji.